ماهسون کرمزیگول پس از خروج از رستورانی در نیشانتاشی با استقبال خبرنگاران مواجه شد و در مورد ساخت این فیلم سینمایی و فعالیت های اخیر خود گفت: "وقتی «اِنگین هپیلری» بازیگر نقش «هلمی توپال اوغلو» و پسرم «محمود» نقش من را بازی می کند و آنها را جلوی دوربین می بینم زندگی برایم متوقف می شود و چشمانم پر از اشک می شود."

همچنین ماهسون کرمزیگول درحالی داستان تهیه کننده فقید «هلمی توپال اوغلو» و شرکت «پرستیژ موزیک» را روایت می کند که، او و بسیاری از نام های دیگر را در دهه 90 به شهرت رسانده است و اکنون وی روی صندلی کارگردانی این موضوع نشسته است، توضیح داد که هنگام فیلمبرداری صحنه ها در منطقه ی «اونکاپانی» بسیار تحت تاثیر قرار گرفته است. وی در این خصوص افزود:

"این فیلمی بود که فراتر از انتظارات ما بود. گروه خیلی خوب هستند. در بین فیلم هایی که تاکنون ساخته ام این موضوع بیشتر روی من تاثیر می گذارد و من را هیجان زده می کند، زیرا من گذشته و خاطرات خود را در این فیلم دارم. یک داستان واقعی از یک دوره وجود دارد. یک داستان انسانیِ صادقانه، یک داستان موفقیت وجود دارد. مردم به خصوص فیلمسازان منتظر این فیلم هستند. مخصوصاً وقتی در هر صحنه «اِنگین» بازیگر نقش «هلمی توپال اوغلو» را می بینم، ناگهان به آن سال ها برمی گردم، انگار «هلمی» را می بینم.

در این فیلم چشمانم پر از اشک می شود. از یک طرف وقتی پسرم «محمود» که نقش من را بازی می کند با «هلمی» جلوی دوربین می ایستد، در آن لحظه زندگی برای من متوقف می شود. آن سال ها بسیار ارزشمند بود، ترکیه آن دوره، دوره ای که صنعتی شدن شروع شد، سال هایی که صنعت موسیقی شلوغ ترین بود، دوره هایی که موسیقی دانان بیشترین تولید را داشتند. به ناچار، من تحت تأثیر  «اونکاپانی» قرار گرفتم. ده روز آنجا فیلمبرداری کردیم. بسیاری از کارگردانان تا به امروز از «اونکاپانی» فیلمبرداری کرده اند، اما من 9 سال را در آنجا گذراندم و شما یک «اونکاپانی» بسیار متفاوت را خواهید دید."

او دلیل قرار نگرفتن «آلیشان» در فیلم را با بیان اینکه هیچگونه ناراحتی یا چیز دیگری بین آنها وجود نداشته است را با توصیف این فیلم به عنوان یک داستان موفقیت، با این جمله توضیح داد: "در واقع، این فیلم یک فیلم برای چهار نسل خواهد بود. هر کسی چیزی برای خود پیدا می کند، مسیر موفقیت تغییر نمی کند. این یک داستان موفقیت است. در حالیکه از ماجرای ملاقات من و «هالوک لونت» عزیز، «اوزجان دنیز» و من با «هلمی توپال اوغلو» صحبت میکند، اما فیلمی با شگفتی‌های بزرگ است، او توضیح داد که دلیل قرار نگرفتن «آلیشان« در فیلم عصبانیت یا چیز دیگری نبوده است: وقتی فیلم را تماشا می کنید، متوجه خواهید شد، صبر کنید و ببینید. من نمی توانم در زندگی ام با کسی کینه یا دلخوری داشته باشم. مشکلات من این نیست که حق حساب بگیرم، برای تولید چیزهای زیبا سالها ما در صف ایستاده ایم. بعد از این مدت به کی توهین کنیم؟"